Soms ontstaat er in iemands jeugd een passie voor een sport en sta je tientallen jaren later samen met de volgende generatie in de ring. Ron en Marvin Godschalk, vader en zoon, delen een bijzondere band en sport.
Een moeilijke start
Diezelfde band kon Ron niet met zijn eigen vader delen. Amper een jaar oud is hij wanneer zijn vader sterft en hij groeit op als nakomeling in het Rotterdamse gezin met ver boven hem twee zussen en een broer. Als ook zijn moeder komt te overlijden en hij zelf nog te jong is om voor zichzelf te zorgen, Ron is dan dertien jaar oud, gaat hij bij zijn oudere zus wonen in Hoogvliet. Zij neemt de opvoeding op zich en vangt hem op.
In contact met de sport
Ron heeft altijd gesport, hij voetbalde tot hij een jaar of zeventien was en toen kwam hij in aanraking met boksen. Ron lacht als hij vertelt dat hij een beetje stiekem begon met boksen. Zijn zus wilde eigenlijk niet dat hij daar naartoe trok. Boksen had lange tijd een slechte reputatie. Ron deed alsof hij naar voetbaltraining ging maar ging dan boksen.
Bij Boksschool Schildkamp was hij niet weg te slaan. Zijn zus niet helemaal gerust, liet hem toch zelf de keuze maken. Voetbal of boksen. Het boksen trok hem aan, misschien omdat hij wist dat zijn vader, waarmee hij niet de kans had gekregen om hem zelf te leren kennen, vroeger ook had gebokst. ‘Dus waarschijnlijk, zegt Ron lachend, zit het er toch ergens in..’
Een vader en een vechter
De vader van Ron kwam uit een gezin van tien kinderen. Een stratenmaker met tien broers die ook allemaal stratenmakers waren. Ron vertelt;
‘Die gasten deden dan bokswedstrijden in de kroeg, zelf organiseren! Ja echt, zo ging dat vroeger. En ik heb wel eens van mijn zus gehoord, die is nu rond de tachtig, dat ze dan werden uitbetaald in de kroeg, per week want ze kregen toen nog weeksalaris in een zakje en dan moest mijn oudste zus mijn vader uit de kroeg gaan halen want anders dronk hij bijna het hele weekgeld op, haha! Ja echt, zulke dingen.’
Toen Ron zelf begon met boksen deed hij dat om te trainen nog niet met het doel om zelf wedstrijden te gaan doen. Uiteindelijk kwam het er toch van en heeft Ron ruim veertig wedstrijden achter zijn naam staan waarvan hij er drieëndertig heeft gewonnen. Vijf verloren en twee onbeslist. In 1987 werd zijn eerste kind, zoon Marvin, geboren en is Ron zich gaan concentreren op zijn vaderschap. Hij liet de wedstrijden en het boksen los. Het zou te veel stress met zich meebrengen om wedstrijden te blijven doen.
Family first
Er komt meer bij kijken als je wedstrijden bokst dan alleen het trainen. Ook het letten op voeding, op het juiste gewicht zijn voor een wedstrijd, alles zou daar om moeten blijven draaien maar voor Ron draaide het voorlopig eerst om zijn gezin. Hij zocht zijn ontspanning in hardlopen en fietsen. Hij ging zijn eerste triathlons doen, een marathon lopen, en wielrennen. Iets dat hij nu nog steeds graag met vrienden doet.
Marvin en Melanie
Terwijl Ron geanimeerd vertelt over zijn leven, staat zijn zoon Marvin naast hem zichtbaar trots op zijn vader. Eind 1999 keert Ron terug naar het boksen. Inmiddels woont hij dan al jaren met zijn gezin in Zwartewaal. Hij begint met lesgeven in Heenvliet, bij Sport- en opleidingsinstituut Kam Lung dat dan al jaren een begrip is in de regio op het gebied van martial arts.
Als de vraag naar boksen groter wordt krijgt Ron de ruimte om een eigen boksschool te starten. Bij de Nederlandse boksbond haalt hij zijn KSS diploma’s tot bokstrainer en coach voor wedstrijdsport. Ook zijn zoon, Marvin is in het bezit van deze door NOC*NSF gekwalificeerde sportkaderopleidingen.
Dochter Melanie geeft ook bokslessen in Den Haag. Ron en Marvin roepen het bijna in koor, het is duidelijk dat zij een hechte familie vormen. ‘En ze kan het ook goed hoor! benadrukt Ron met een brede glimlach. Marvin vult aan; ‘Jammer dat ze niet bij ons les kan geven, ze woont net te ver weg.’
Marvin voetbalde altijd en was niet meteen geïnteresseerd in het boksen. Hij ging wel met zijn vader mee en deed ook weleens een les mee maar hij vertelt; ‘Ik had nooit echt dat ik wilde boksen, ik was ook zo rond de zestien toen ik echt begon, daarvoor wilde ik altijd voetballen dat vond ik ook leuk. Ik weet wel dat we vroeger bij om Jan ( Schildkamp ) kwamen, daar trainde mijn vader nog wel eens op zaterdagen mee, dat was ten tijde van Regilio Tuur en toen ik drie was werd er gefilmd omdat Regilio Tuur naar Amerika ging voor de Olympische Spelen en kwam ik op tv als kleine jongen die tegen hem stond te boksen.’
Marvin is inmiddels zesendertig en heeft zelf ook kinderen. Zijn zoontje vind het leuk om met opa Ron op de ‘pets’ te slaan maar de traditie om eerst te willen voetballen blijft in stand. Marvin voetbalde op hoog niveau in Spijkenisse. ‘Dan speelde je als amateurclub tegen de professionals, en als kind zijnde vind je dat geweldig natuurlijk.’
Toch trok het boksen en Marvin ging trainen en wedstrijden doen. Twaalf wedstrijden waarvan elf gewonnen. Op de vraag of hij het wedstrijd boksen nooit eng vond antwoord Marvin; ‘Nee als je nog jong bent dan denk je er minder over na denk ik.’
Boksschool Godschalk
Sinds 2006 staat boksschool Godschalk in Nederland op de kaart.
Onlangs organiseerden zij voor de vijfde keer het boksgala in Zwartewaal dat een groot succes werd, net zoals een aantal leerlingen van de boksschool dat inmiddels ook op wedstrijdniveau zijn.
Ron herinnert zich nog de spanning die hij voelde bij de wedstrijden die hij bokste, hij vertelt open hoe het hem in de weg kon zitten. Ook het organiseren van het boksgala levert spanning voor hem op, de wedstrijden matchen, het materiaal op tijd in huis hebben, Ron kan er wakker van liggen. Marvin lijkt daarin zijn tegenpool te zijn. Hij blijft rustig en kan goed relativeren.
Marvin geeft, net als zijn vader, les in de boksschool die zij samen runnen. Officieel is Ron met pensioen, maar de bokshandschoenen neerleggen is hij niet van plan. Er is een volgende generatie onderweg die de boksschool nog tot ver in de toekomst zouden kunnen laten voortbestaan.
Voorlopig zijn het Ron en Marvin samen, met steun vanuit hun gezinnen en partners.
Vader en zoon boksen het echt samen voor elkaar.